De in 1623 aangelegde Zwarte Polder overstroomde in 1802 en werd zo de Verdronken Zwarte polder. Een deel werd opnieuw afgesloten van de zee dus her bedijkt: dat is nu de naastgelegen Herdijkte Zwarte Polder, tegenwoordig eveneens natuurgebied.
Dit herdijkte deel is een afwisselende gebied, met laag weideland, stuifduin en struweel, het vormt een leefgebied voor veel vogel- en plantensoorten. Het is een luwte zone met brakwater biotoop achter de robuuste zeedijk. De wind zorgde ervoor dat de restanten van de oorspronkelijke dijk overstoven werden door zand. Je kunt het gemakkelijk met de wind door je haar van af de dijk bewonderen zonder de vogels te verstoren.
In de naast gelegen Verdronken Zwarte polder komt via de slufter, de opening in de duinenrij, de zee nog steeds het gebied binnen. Jaarlijks worden zo vele kubieke meters zand in het gebied gedeponeerd. Het schor hoogt hierdoor in snel tempo op en dat leidt er weer toe dat het getijde gebied nog maar spaarzaam overstroomt. Een geleidelijke verzoeting van het gebied is het gevolg. Onlangs is de sluftergeul uitgediept en met het vrijkomende zand zijn nieuwe duinen aangelegd in het westelijker gelegen nieuwe natuurgebied de Herdijkte Zwarte Polder. Ook onze kustbroeders van de kale gronden hebben een welkom schelpstrand gekregen.
Bron: Het Zeeuws Landschap e.a.